در نوجوانی آدم کارهای احمقانه زیاد می‌کنه. اصلا این ذات نوجوانیه. گاهی هم کاری می‌کنی که فی نفسه احمقانه نیست، اما روشت برای انجامش احمقانه‌ست. پس چاره چیه؟

نمی‌دونم شما چقدر در نوجوانی چنین کارهایی کردید، اما مثلا برای من یکیش این بود :) جالب‌تر اینه که اصلا پشیمان هم نیستم از اون کار. می‌دونی چرا؟ چون برام شد یک کوله بار از تجربه. این که الانِ ۲۷ سالگیم اشتباهات احمقانه نکنم.

خلاصه که همین. نوجوانی کنید تا می‌تونید :)